برای اینکه معماری قدیمی ایرانی را بشناسیم و حس کنیم ، ابتدا باید د رمورد آن بیشتر بدانیم . در معماری سنتی و اصیل ایرانی از اعداد فرد در طراحی و نمایان ساختن و تکرارزیبایی استفاده می کردند . به طور مثال اتاق هایی با سه ، پنج ، هفت و نه درب می ساختند که تعداد این درب ها ، کوچکی و بزرگی اتاق ها را نشان می داد و نامگذاری آنها براساس تعداد درب های آنها می باشد که اتاق های سه دری اتاق های خواب بوده و اتاق های پنج وهفت و نه دری برای پذیرایی و مهمانیهای خانوادگی بوده است.یکی از ویژگی های شاخص معماری ایرانی ، درونگرا بودن می باشد این بدان معناست که به طور مثال نمای واضح و اصلی درب و پنجره هایی که شیشه های رنگی دارند به سمت داخل اتاق و مقابل چشمان می باشد که در معماری دوره قاجار بسیار عیان است . اتاق پنج دری خوابستان در ضلع جنوبی طبقه همکف واقع شده است و چشم اندازی زیبا و منحصر به فرد به حیاط و میانسرا دارا می باشد به طوری که هر زمانی درب های اتاق را باز میکنید باغی زیبا با نمای درختان و گلها و حوض اب خودنمایی می کند . این اتاق دارای چهار تخت یک نفره با حمام و سرویس بهداشتی اختصاصی داخلی می باشد . اسامی قدیم این اتاق ، پنچ دری ، تابستان نشین و ضیافت خانه می باشد . ضیافت خانه که به معنی اتاق مهمانیهای خانوادگی می باشد و تابستان نشین به اتاقی گفته می شود که در تابستان نسبت به زاویه تابش خورشید در موقعیتی قرار داشته که بسیار خنک بوده است .